Ontmoet Hilly: “Ik dacht: wauw, als dit mij zó raakt, kan dat dan iedereen zo raken?”

Hoe ben jij bij de luistergroepen terechtgekomen?

Ik begeleid groepen in de OBA Van der Pekstraat. Daar heb ik me aangesloten bij Linda aan Tanja en Claudia. Ik ben vanaf het allereerste begin betrokken bij de Luistergroepen en heb de eerste ronde training meegemaakt. Dat heeft veel met mij gedaan, het was erg intensief en heeft veel bij me losgemaakt. Maar ik voelde aan alles dat de Luistergroepen kunnen helen, want iedereen heeft een recht om gezien om gehoord te worden. Omdat mensen zelf kunnen zien wie ze mogen zijn.

Wat is een moment dat jou is bijgebleven bij de luisterronde van gisteren?

Gisteren hadden we een luistergroep in de Van der Pekbuurt. Er was een jongedame die niet uit Noord komt. Die jongedame is via een psycholoog bij ons gekomen. Ze vertelde dat ze onzeker is, niet praat over haar gevoelens. We waren maar met z’n vieren. Die dame heeft toch gecommuniceerd over iets wat haar dwarszat, omdat ze voelde dat ze dat kon, dat ze er mocht zijn. Dat zei ze ook. Ze voelde het laagdrempelige.

Dat ervaar ik elke keer weer zelf. Het is best wel moeilijk om kwetsbaar te zijn. Ik ervaar veel meer dat ik iets zelf mag zeggen, dat ik ook iets van mezelf mag delen. Het is nog eng, maar het is een proces. Ik heb de heling nodig van de Luistergroep. Als mens. Ik voelde me in het begin zo onzeker, had zo’n laag zelfbeeld.  Ik voelde dat ik bij de Luistergroepen hoorde. Niet als per se als óf deelnemer, óf begeleider, maar als mens. Die gelijkwaardigheid, dat je niet ´boven de groep´ staat als begeleider, is ook de filosofie van de luistergroepen. Ik zou zo doorgaan met de Luistergroepen totdat ik 80 of 90 ben!